Ik ben Peter 32 jaar en voelde me vreemd op gebied van seks. Mijn dromen en mijn fantasieën werden altijd gevormd door dominante vrouwen . Maar dat wilde ik mezelf destijds niet toegeven. Het paste niet bij mij dacht ik en dus was de gedachte om voor een vrouw te knielen onvoorstelbaar. Een man met een ijzeren wil die professioneel de toon zet en zijn dominantie beleeft en aan de andere kant de seksueel onderdanige man .
Het paste pas in mijn zelfbeeld toen ik op een dag een vrouw ontmoette die mijn fantasie weer tot leven bracht. Sindsdien heb ik BDSM steeds meer verkend en uitgeprobeerd. Yolanda contacteerde ik op een BDSM gemeenschap en stelde haar vele vragen .Bij yolanda kon ik vrijuit praten over mijn neigingen, wat in het normale dagelijkse leven wel moeilijk is als je iemand leert kennen. Ik denk ook dat er in veel "normale" relaties te weinig communicatie is. Maar dat is precies wat erg belangrijk is in een BDSM-relatie. Yolanda moet weten waar mijn grenzen liggen en daarom is het noodzakelijk dat we er veel over praten. Ik moet haar mijn volledige vertrouwen schenken als ik me aan haar onderga. En mijn vertrouwen gaat op dit moment zo ver dat we geen stopwoord en regels gebruiken. Mijn privé-omgeving weet niets van mijn neiging , bij Yolanda is dat anders. De meeste van haar vrienden zitten namelijk in de bdsm gemeenschap. Ik heb daardoor veel nieuwe vrienden bij gemaakt en we wisselen veel ervaringen uit.
De voorkeur van Yolanda gaat uit naar vrouwelijke dominantie. Maar ikzelf heb een sterk uitgesproken masochistische kant . Onze sessies variëren van onderdanige acties en taken tot lichte vernederingen. Maar we hebben allebei iets met orgasmecontrole-spellen. Dat betekent dat Yolanda besluit of ik een orgasme mag hebben of niet. Het kan ook betekenen dat ik een aantal dagen of zelfs weken niet mag klaarkomen en alleen verantwoordelijk ben voor yolanda’s orgasme . Ik geniet van de afhankelijkheid van Yolanda’s orgasmecontrole en bovendien is het een onbeschrijfelijk gevoel wanneer ik een climax mag bereiken na een week waarin ik geen orgasme mag krijgen . Verder heb ik een voorkeur voor lichte penis- en zaadbal-marteling, slagen in het intieme gebied met de hand en een zweep, voor elektriciteit en andere instrumenten.
Ik hou niet van de pijn, ik hou ervan om de pijn te dragen. Het punt is dat ik sterker ben dan mijn hoofd me doet geloven en dat ik elke pijn kan verdragen, hoe pijnlijk die ook is. De verharding van mijn wil en het gevoel van overwinning als ik alle pijn die Yolanda me bezorgde heb weggedaan, is onbeschrijfelijk. Ik beleef er enorm veel plezier aan ,wat ik nog wil meegeven is dat communicatie zeker een belangrijke rol blijft.
