Weet je nog wat je stopwoord is? Je kunt het gebruiken wanneer je maar wilt , zegt mijn meester.
Ik knik en kniel voor hem neer, mijn handen op mijn rug. Mijn Meester is altijd heel voorzichtig met dit soort dingen, al sinds we begonnen.
Ik draag mijn standaard kleding: hakken van 13 cm en zwarte kousen, verder niets. Mijn haar moet los zitten, zoals hij wil (hij vindt het heerlijk om het vast te pakken en eraan te trekken).
“ Sta op. ”
Ik loop voor hem uit, met gebogen hoofd, naar de slaapkamerdeur. Eenmaal binnen zie ik meteen de handboeien: twee aan het smeedijzeren hoofdeinde en twee aan het voeteneinde.
“ Deze keer zal het anders zijn, maar je zult het leuk vinden .”
Ik kan mijn mond niet opendoen in zijn aanwezigheid, behalve om het stopwoord te zeggen , te schreeuwen van genot of hem te pijpen. Hij laat me op mijn rug op bed liggen en boeit mijn polsen. Dan doet hij hetzelfde met mijn enkels. En daar lig ik dan, met handen en voeten gevangen, in het schemerige licht van deze Exploratiekamer, zoals hij het graag noemt.
Ik kijk toe hoe hij zich langzaam uitkleedt. Zijn shirt, broek en ondergoed vallen op de grond. Dan trekt hij een lade open, haalt er een zwart oogmasker uit en zet het op. Ik hoor hem aan iets plastics frunniken.
“ Kun je me horen?”
Ik knik.
" Ik ga nu oordopjes indoen. Dan beginnen we en mag je praten zoals je altijd doet, alleen schreeuwen of het stopwoord zeggen, is dat duidelijk?"
Ik knik weer.
“Door sensorische deprivatie voel je alles versterkt.”
Ik knik, voel hoe hij mijn haar beweegt... en dan voel ik niets anders dan zijn handen. Ik ben de enige, in dit niets dat me een beetje bang maakt. Maar ik vertrouw mijn Meester: in al die maanden heeft hij me altijd laten klaarkomen.
Plotseling merk ik een verschuiving op de matras en vingers die me penetreren: eerst één, dan twee, dan een derde, en ze beginnen langzaam te bewegen. Het is ongelooflijk vreemd: ik voel niets, maar toch bevochtigt iets mijn kutje vakkundig, zo erg zelfs dat ik mijn rug krom om meer te vragen, maar de boeien om mijn enkels houden me tegen. O ja, ik vind het lekker, hij had gelijk.
Dan komen zijn handen naar buiten en een zachte tong vervangt ze, die langzaam in me zakt en mijn vagina binnendringt. Omhoog, omlaag, helemaal... Instinctief buig ik mijn benen, maar de handboeien houden me weer tegen. Dus spreid ik ze, en zie daar, het voelt veel beter. Dan, plotseling, verdwijnt zijn tong, het gewicht op de matras verschuift, en ik ben weer alleen.
Wat doet mijn Meester? O God, wat als hij me hier achterlaat, vastgebonden als een geit? Maar mijn paranoia duurt maar even, want voor ik het weet voel ik de matras weer bewegen, twee handen spreiden mijn benen, en dan glijdt zijn keiharde pik in me.
Normaal gesproken buig ik mijn benen, maar vandaag word ik gedwongen ze in een onbekende hoek te strekken... en wel een heel aangename. Mijn Meester grijpt mijn borsten en valt ze hongerig aan, bijt er zachtjes in, zuigt eraan en blijft onophoudelijk in me bewegen.
Ik hoor geen geluid, zelfs mijn eigen gekreun niet: al dit mysterie windt me op. Ik fantaseer dat een anonieme vreemdeling me neukt, en ik voel mijn hart in mijn borst kloppen: ik geef me over aan het genot dat deze kwetsbaarheid me brengt, aan de golven die me schudden.
Ik kan niets doen, ik kan op geen enkele manier bijdragen: mijn Meester bezit me volledig, ik ben volledig aan zijn genade overgeleverd. Ik heb me nog nooit zo onderdanig gevoeld, zelfs niet toen hij me van achteren op de grond nam met een halsband om mijn keel of toen hij me sloeg.
Ik voel strelingen op mijn borsten en handen die in mijn kont knijpen, terwijl hij zijn pik steeds sneller in en uit ramt, tot de golf zich opstapelt en ik ontploft van een orgasme. Ik schreeuw, maar ik hoor mijn eigen geschreeuw en hoge kreunen niet. Het enige wat ik voel, is dat mijn Meester ook in me klaarkomt en de onregelmatige hartslag van zijn pik afneemt.
Dan hoor ik hem weggaan en de matras beweegt weer. De Meester doet mijn oordopjes en masker uit. Ik kan weer zien en horen, terwijl hij mijn handboeien losmaakt.
" Vond je het leuk ?" fluistert hij in mijn oor. Het is geen vraag, het is een constatering. En ik knik ja, want het was geweldig.